Trop is te veel

Het nut om ook op minder belangrijke momenten assertief te zijn.

Moet ik dan altijd assertief zijn?

Als je niet de gewoonte hebt om assertief te reageren, zal je misschien bij jezelf al hebben opgemerkt dat je de neiging hebt om jezelf af te vragen of het ook noodzakelijk is om op alles assertief te reageren?

Het antwoord is vrij ondubbelzinnig: "ja!".

Hoewel het te begrijpen is dat je niet overal een strijd van wil maken, kan het zijn dat je jezelf in het onderstaande voorbeeldje wel herkent.

Stel je voor...

je werkt vier vijfde. Je wil graag het huis op orde, wat meer tijd voor de kids, en, laat ons eerlijk zijn, ook wel wat Q-time voor jezelf.

Op je "vijfde" dag breng je de kinderen naar school. Op piekuren is er nooit een gebrek aan assertiviteit in het verkeer. Aangezien jij die dag niet snel snel op je werk hoeft te zijn, neem je minder aanstalten aan de man die je van links aanstormend, luid claxonnerend passeert.

De kids hebben recht op een ontspannen ouder.

Je zet de kinderen af en stopt bij de bakker. Aangezien de grootste drukte inmiddels voorbij is, heeft de bakkersvrouw ruim de tijd voor een praatje met Magda, de oudste bejaarde van het rusthuis wat verderop. "Wat een schattig vrouwtje", denk je bij jezelf. Al ziet het er stilaan naar uit dat je te laat komt bij de kinesist.

Wat buiten adem kom je uiteindelijk aan bij de kine. Ze heeft er alle begrip voor dat je 10 minuten later bent. Die worden gewoon van je betaalde tijd afgetrokken. Jammer.

Eenmaal thuis schiet je meteen in actie. Je kookt en maakt schoon alsof je leven er vanaf hangt. Wanneer je de swiffer laat zakken is er geen tijd meer om te bekomen maar moet je alweer hollen om de kinderen.

Aan de schoolpoort merk je dat de jongste haar muts niet aan heeft. De toezichthoudende juf heeft overduidelijk een k*tdag achter de rug en negeert je straal wanneer je vraagt waar de muts zou kunnen zijn. Je vertrekt dan maar onverrichter zake.

Meer en meer komt een onbehaaglijk gevoel opzetten, ergens in je achterhoofd licht een rood lampje op. Je probeert het lichtje zo snel mogelijk te doven met de gedachte dat je toch maar een grote gelukzak bent met je vier vijfde.

Je hangt de jassen op van de kinderen, die ze gewoontegetrouw gewoon op de grond gooiden. Je haalt de brooddozen uit de boekentassen en steekt die in de vaatwasser. Na slechts een 6-tal keer herhalen komen ze al aan tafel zitten. De ene vindt dat je eten vies ruikt en wil liever wat anders, de andere heeft geen honger.

Een uurtje later komt je partner thuis. Hoewel er geen enkele reden toe is, heeft die een taartje bij. Je ziet de liefdevolle blik, maar dan merk je ook het slijkspoor.

Je ontsteekt in een complete woedeaanval, gilt dat je geen leven hebt en werpt de taart vrij theatraal in de vuilnisbak.

Wat overkomt me toch?

Vanzelfsprekend is de avond compleet verknald, de geliefde beslist nu en dan om je nooit meer te verrassen.

Nadat je bent gekalmeerd, vraag je je beschaamd af wat er je heeft bezield.

Telkens jij in een schijnbaar onbelangrijke situatie subassertief reageerde, kwam er wat lucht in je ballonnetje. Door het geleidelijk opvullen van je ballon, kon je er niet meer de vinger op leggen wat je zo opjaagde.

Als je eerlijk bent met jezelf, dan moet je toegeven dat je wel degelijk zin had om op elk individueel momentje te reageren, maar je besliste dat het sop de kolen niet waard was.

Situatie is nu wel dat je volledig over de rooie bent gegaan omwille van wat modder op de vloer.

Voor de buitenwereld lijkt het alsof jij bijzonder onverdraagzaam bent en je voelt je ook best schuldig dat je zo overreageerde.

Je kan de ballon wel onder water duwen maar hij komt onvermijdelijk terug boven drijven

Zoals hierboven al beschreven kan regelmatig niet assertief reageren leiden tot heel wat spanning. Zeker als zich op één dag meerdere situaties voordoen.

Daarom is het belangrijk dat jij je bewust wordt van dit soort momenten.

Je moet weten wat voor jou van belang is om te vermijden dat je je plots verliest in iets wat op zich redelijk banaal is.

Is het kwaad al geschied, probeer dan te achterhalen welke situaties uiteindelijk hebben gezorgd voor je volle ballon.

Maak er de komende dagen bewust werk van om dat soort momenten op te sporen.

Sta op je strepen.

Zoals altijd, op een schappelijke, beleefde manier. Spreek vanuit jezelf. "Ik begrijp dat jullie een praatje willen slaan, maar ik moet op tijd bij de kinesist zijn."

En hou in je achterhoofd dat je dit doet in het voordeel van jezelf en je naasten!