Als ouder, stiefouder, adoptieouder of pleegouder wil je vooral dat je kind(eren) gelukkig is/zijn. (en gezond!)
Maar hoe hard je ook je best doet, soms loopt het anders.
Kinderen hebben elk hun eigen karakter en temperament, soms ook hun specifieke diagnose(s).
We kunnen daarom onmogelijk verwachten dat iedereen op hetzelfde tempo vooruitgang boekt.
Ook als je een handje maïskorrels op hetzelfde moment in een kom kokende olie kapt zullen er korrels vlugger of trager poppen tot een volwaardige popcorn.
Het wordt als ouder wel alarmerend als je ziet dat je kind zich overal buitengesloten voelt, nergens zin in heeft, een negatief zelfbeeld heeft of wordt gepest.
Bouwen aan een goede portie zelfvertrouwen legt daarom de fundering van goede sociale vaardigheden en een assertieve houding.
Hoe weet je als je kind voldoende zelfvertrouwen heeft?
het gaat nieuwe uitdagingen aan
kan trots zijn op eigen prestaties
kan zich over zijn of haar fouten zetten
het heeft geen behoefte om zich constant te vergelijken met andere kinderen
durft van mening verschillen
durft opkomen voor eigen behoeftes
het kan grenzen stellen
het kan hechte relaties met anderen aangaan
3 tips voor ouders om het zelfvertrouwen van hun kind stimuleren
Om tip 1 uit te leggen wil ik graag eerst iets kwijt over mijn eigen ervaringen.
Ik was zelf een erg verlegen kind. Het ergste wat me kon overkomen was dat ik me plots in het oog van alle aandacht bevond. Dit kon gaan van mensen die alles van me wilden weten omdat ze mijn ouders kenden, tot leerkrachten die een antwoord van me verwachtten in de les waardoor ik het gevoel had dat de hele klas me aangaapte tot speelpleinbezoekjes waar ik "vriendjes moest maken".
Op zich had ik nochtans niets tegen iets over mezelf vertellen, antwoorden in de klas of nieuwe vrienden maken, alleen lukte me dat nooit op commando.
#1 Realistische doelen
Stel realistische doelen op.
Hierbij is het belangrijk om samen te bespreken wat er te gebeuren valt en wat jouw verwachtingen zijn.
Je verlegen kind in een ongekende situatie brengen en het dan verwachtingsvol aankijken is vragen om een ontgoocheling voor alle partijen.
Introverte kinderen zijn niet geprogrammeerd zoals extraverte kinderen, ze hebben iets meer handleiding nodig.
Overloop dus zeker bij nieuwe situaties wat ze zullen aantreffen en hoe jij wil dat ze dat aanpakken. Beter nog is om samen te beslissen hoe je kind hier zal mee omgaan. Wil hij zelf het woord nemen, gewoon iets afgeven, een handje geven, erbij staan,...
#2 Complimenten
Als je een compliment wil geven om het gedrag aan te moedigen, zorg dan dat het ook vertrekt vanuit de kwaliteit van je kind. "Wat heb je hier veel werk in gestopt" of "Wat fijn dat je hier aan hebt gedacht". In plaats van "Wat een mooie tekening" of "Oma was blij"
Anders geef je de boodschap dat oma evengoed boos had kunnen zijn.
#3 Het goede voorbeeld
Geef zelf ook het goede voorbeeld. Kinderen leren immers van kopiëren. Door jezelf constant (of veel) in vraag te stellen, geef je de boodschap dat de mening van een ander heel belangrijk is. Een negatief oordeel kan je met andere woorden volledig aan het wankelen brengen waardoor je vertrekt vanuit een ander om keuzes te maken.
Laat dit nu net zijn wat we NIET willen voor onze kinderen. Ook jij als ouder moet durven vanuit je eigen vertrekken als je beslissingen neemt.
Hoe kan een assertiviteitstraining het zelfvertrouwen boosten?
Een training gaan volgen bij een vreemde persoon is sowieso al een grote uitdaging, zeker voor een kind.
Tijdens een training wordt onder andere geoefend op heel praktische zaken zoals bijvoorbeeld de manier van spreken, iemand aankijken, de houding, de manier van stappen. Dit wordt voorzichtig opgebouwd.
Zeker in groep kan het helpend zijn om te merken dat het kind niet de enige is die een zekere schroom moet overwinnen.
Aan de hand van dagdagelijkse gebeurtenissen, bij voorkeur uit het leven van het kind gegrepen, kan er geoefend worden op hoe je duidelijk je mening kan overbrengen zonder brutaal of kwetsend over te komen.
Door telkens de rollen te wisselen kunnen ze zich verplaatsen in de rol van de boodschapper als in die van de ontvanger. Zo leren ze ook aanvoelen hoe zo'n boodschap overkomt.
Hetzelfde principe wordt gehanteerd rond het thema pesten. De kinderen kruipen zowel in de huid van een pester als in die van een slachtoffer en ondervinden aan de lijve hoe het aanvoelt om geen effect te halen als pester. Hierbij wordt vooral ingezet op leren focussen om de impact aanzienlijk te reduceren.
Gedurende de training worden vaak spelletjes gespeeld die de sociale vaardigheden verder aanscherpen.
Ik werk persoonlijk graag met Stars of Empathy, de kikkerspellen, coachingkaarten,... Ook niet-therapeutische spelletjes zet ik graag in op een alternatieve manier.
Als kinderen een training volgen moeten ze gedurende het traject sterk inzetten op positieve gebeurtenissen. Dat betekent dat minder succesvolle ervaringen geen hoofdrol meer krijgen in het overlopen van de dag maar dat de focus wordt verlegd naar de fijne momenten. Dit zorgt voor een positievere mindset.
Ook al is er soms niet meteen een grote verandering merkbaar, gaandeweg worden de tips meer geïntegreerd en ervaart het kind dat het steeds sterker wordt.
Commenti